Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Περιβαλλοντική Δράση

Κατά τη διάρκεια περιπάτου του σχολείου μας (20-3-2014) στην περιοχή των αθλητικών εγκαταστάσεων στην είσοδο της πόλης, ομάδα μαθητών πήρε την πρωτοβουλία να συλλέξει τα σκουπίδια από την παραλία που βρίσκεται δίπλα στο ναυπηγείο. Οι μαθητές είχαν διαπιστώσει σε προηγούμενη επίσκεψη τους την τραγική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο χώρος, όπως και πολλές άλλες παραλίες του τόπου μας, και είχαν εκφράσει τη διάθεση σε επόμενη επίσκεψή τους να κάνουν κάτι γι΄ αυτό. Εφοδιάστηκαν με γάντια και σακούλες απορριμάτων και διαθέτοντας το χρόνο που προοριζόταν για την ψυχαγωγία τους, έδωσαν σε όλους μας ένα μάθημα περιβαλλοντικής ευαισθησίας και ενδιαφέροντος για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου και του κόσμου γενικότερα.



Ημέρα Ποίησης 2014

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το σχολείο μας τιμά την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μαρτίου) με διάφορες δράσεις. Στο χώρο της Σχολικής Βιβλιοθήκης οι μαθητές διάβασαν ποίηση, άκουσαν απαγγελίες ποιημάτων και μελοποιημένα ποιήματα, επέλεξαν τα αγαπημένα τους ποιήματα, έγραψαν δικά τους ποιήματα και έφτιαξαν ένα ταμπλό- αφιέρωμα με ποιήματα και εικόνες που αναρτήθηκε στην είσοδο της Βιβλιοθήκης.




Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Έλληνες ποιητές

Κ. Π. Καβάφης

Γ. Σεφέρης
Κ. Παλαμάς















Μίλτος Σαχτούρης

 
Νικηφόρος Βρεττάκος

Τάσος Λειδαβίτης

Κώστας Καρυωτάκης
 Μαρία Πολυδούρη

Μιχ. Κατσαρός
Μ. Αναγνωστάκης

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ



Μ. ΚΑΤΣΑΡΟΣ

διαθήκη μου

ντισταθετε
σ
᾿ ατν πο χτίζει να μικρ σπιτάκι
κα
λέει: καλ εμαι δ.
ντισταθετε σ᾿ ατν πο γύρισε πάλι στ σπίτι 
κα
λέει: Δόξα σοι Θεός.
ντισταθετε
στ
ν περσικ τάπητα τν πoλυκατοικιν 
στ
ν κοντ νθρωπο το γραφείου
στ
ν ταιρεία εσαγωγα- ξαγωγαί
στ
ν κρατικ κπαίδευση
στ
φόρο
σ
μένα κόμα πο σς στορ.
ντισταθετε
σ
᾿ ατν πο χαιρετάει π᾿ τν ξέδρα ρες 
τέλειωτες τς παρελάσεις
σ
᾿ ατ τν γονη κυρία πο μοιράζει 
ντυπα γίων λίβανον κα σμύρναν
σ
μένα κόμα πο σς στορ.
ντισταθετε πάλι σ᾿ λους ατος πο λέγονται 
μεγάλοι
στ
ν πρόεδρο το φετείου ντισταθετε
στ
ς μουσικς τ τούμπανα κα τς παράτες
σ
᾿ λα τ᾿ νώτερα συνέδρια πο φλυαρονε 
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ᾿ λους πο γράφουν λόγους γι τν ποχ 
δίπλα στ
χειμωνιάτικη θερμάστρα
στς κολακεες τς εχς τς τόσες ποκλίσεις 
π γραφιάδες κα δειλος γι τ σοφ 
ρχηγό τους.
ντισταθετε στς πηρεσίες τν λλοδαπν 
κα
διαβατηρίων
στ
ς φοβερς σημαες τν κρατν κα τ 
διπλωματία
στ
ργοστάσια πολεμικν λν
σ
᾿ ατος πο λένε λυρισμ τ ραα λόγια 
στ
θούρια
στ
γλυκερ τραγούδια μ τος θρήνους 
στο
ς θεατς
στ
ν νεμο
σ
᾿ λους τος διάφορους κα τος σοφος 
στο
ς λλους πο κάνουνε τ φίλο σας
ς κα σ μένα, σ μένα κόμα πο σς στορ 
ντισταθετε.
Τότε μπορε βέβαιοι ν περάσουμε πρς τν 
λευθερία.



( Επιλογή του Οδ. Σκουτέρη)
Αφιέρωση στη Δήμητρα

Η δεύτερη μεταμόρφωση

Το μονοπάτι που έλπιζες να μην το λησμονήσεις
Την Αγάπη δεν την λένε θάνατο.
(Μάθε πιο καλά τη γλώσσα των Ανθρώπων)
Αγάπη να την ονομάζεις.
Αγάπη να τηνε ζητάς
τον Θάνατο τον λένε Θάνατο.

Φόρεσε μόνο πράσινα ξανά
και σβήσε τα κεριά
και μην εκπλήττεσαι,
που αλλάζω και χρώματα
σαν φαντασμαγορικό βεγγαλικό,
και μη νομίζεις λιμασμένα τα όνειρά μου.

Μη λησμονάς το φλογισμένο μονοπάτι
και το φλεγόμενο ταπέτο του.
Ό,τι μας καίει δε μας πεθαίνει
όχι, πώς να σου το πω;
Την Αγάπη δεν την λένε Θάνατο

την Αγάπη τηνε λένε Αγάπη.
Έτσι θα το βρεις παντού.
Ο δρόμος της
δε βγάζει όπως νομίζαμε στην άβυσσο.

Αγάπη μου,
τελειώνοντας σ' το γράφω πάλι:
Το μονοπάτι που έλπιζες
να μην το λησμονήσεις.



Μακρυά

Θα θελα αυτήν την μνήμη να την πώ...
Μά έτσι εσβύθη πια...σάν τίποτε δεν απομένει-
γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.

Δέρμα σαν καμωμένο από ιασεμί...
Εκείνη του Αυγούστου-Αύγουστος ήταν;-η βραδυά...
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια ήσαν,θαρρώ,μαβιά...
Α ναί,μαβιά ένα σαπφείρινο μαβί.

Επιλογή της μαθήτριας Δήμητρας Σοφίας Κουγιαννού (2013)


Τίποτα,κοιμήσου.Εμείς τελειώσαμε.
Δεν έχει δάκρυα πια.Κλαίνε όσοι στο
βάθος ακόμα ελπίζουν.

Επιλογή της μαθήτριας Δήμητρας Σοφίας Κουγιαννού (2013)



When do you think people die ?
When they get shot by a gun? No
When then they are ravaged by an uncurable disease ? No
When they eat a soup made of poisonous mushrooms ? No
People really die when they are forgotten!!
    By Eichiro Oda

 Από τους φίλους της

Μαρία Πολυδούρη



ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΙΖΩ-Μαρία Πολυδούρη

Πάντα γυρίζω κε πρς τ χαράματα
τ
ς μορφης γάπης μας. Μν τύχη,
φοβ
μαι, τ μοιραο ν συντύχη
κα
φύγουν γι τ᾿ γύριστα περάματα.
Θαρρ ζω τς δίνω νακαλώντας
τ
πρωτιν φεγγοβολήματά της,
τ
νόθευτο μεθύσι μας κοντά της
τ
δρα της περίσσια σπαταλώντας.
Κι᾿ ναζητ τ βλέμμα σου γεμάτο
μίαν
φοσίωση στέρευτη, σν ννοια,
σ
ν λξη νταν λο μαγνητένια,
τόσο
μορφο ταν, τόσο ταν γεμάτο.
χ! κρυφς καημς πο μο κρατάει
τ
σκέψη σκλαβωμένη στ πρωτάνθι,
ν γύρα μας περισσεύουν τνθη
πο
μέριμνα γάπη μας σκορπάει.  

(Σεμίνα Τζοβόλα)


Μόνο γιατί μ' αγάπησες – Μαρία Πολυδούρη

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.


Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.


Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.


Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.


Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.


Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.


(Κατερίνα Νάκα)


Συγχώρα με, αγάπη μου - Τάσος Λειβαδίτης



Συγχώρα με, αγάπη μου

Τάσος Λειβαδίτης

Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου…
Δινόσουνα ολάκερη
και δεν κράταγες για τον εαυτό σου
παρά μόνο την έγνοια
αν ολάκερη έχεις δοθεί…
Όλα μπορούσανε να γίνουνε
στον κόσμο αγάπη μου
τότε που μου χαμογελούσες…
Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου
αγαπημένη μου…
Μα και τι να πει κανείς…
Όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός
και τα μάτια σου τόσο μεγάλα..
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου
έζησα όλη τη ζωή…
Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα
και τότε όλα τα βράδια
κι όλα τα τραγούδια θα ‘ναι δικά μας…
Θα ‘θελα να φωνάξω τ’ όνομά σου, αγάπη,
μ’ όλη μου τη δύναμη…
Να το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο,
καμιά ελπίδα να μη πεθάνει…
Θεέ μου πόσο ήταν όμορφη
σαν ένα φωτισμένο δέντρο
μια παλιά νύχτα των Χριστουγέννων
Συχώρα με, αγάπη μου,
που ζούσα πριν να σε γνωρίσω…
Μισώ τα μάτια μου,
που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου..
Θα σ’ ακούω σαν τον τυφλό που κλαίει,
ακούγοντας μακριά τη βουή μιας μεγάλης γιορτής
σ’ αναζητάω σαν τον τυφλό,
που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας
σ’ ένα σπίτι που’ πιασε φωτιά,
α, για να γεννηθείς εσύ
κι εγώ για να σε συναντήσω
γι αυτό έγινε ο κόσμος…
Κι εσύ, αγαπημένη, όταν με διώχνεις,
κλείνεις έξω απ’ την πόρτα σου
έναν ολάκερο πικραμένο κόσμο..
Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον,
είμαστε κιόλας νεκροί…
Αν βρουν έναν άνθρωπο νεκρό
έξω απ’ την πόρτα σου,
εσύ θα ξέρεις,
πως πέθανε σφαγμένος
απ’ τα μαχαίρια του φιλιού,
που ονειρευότανε για σένα…
Ποδοπάτησε με,
να έχω τουλάχιστον την ευτυχία
να μ’ αγγίζεις…

ΜΑΡΙΑ ΡΑΙΟΥ